Vuur zal ik komen brengen
Op de televisie konden we zien hoe de natuurelementen alles in hun omgeving kunnen verwoesten. Het vuur laait op, helikopters vliegen af en aan met tonnen water. Iemand die ooit een brand heeft meegemaakt zal de geur en de rook nooit vergeten. Zo overweldigend kan het zijn.
Over dit vuur, dit natuurelement, dat kan verwoesten en kan louteren, gaat het niet in het evangelieverhaal van vandaag. Jezus spreekt hier niet over het feit dat hij bosgebieden en dorpen in vuur en as legt. Jezus heeft het hier over innerlijk vuur, over geestdrift en enthousiasme. Hij heeft het over keuzes die je maakt als je eenmaal voor zijn boodschap kiest. Die keuze heeft gevolgen. Je kunt er niet koud bij blijven. Eenmaal die weg van liefde ingeslagen, moet je haast wel in vuur en vlam gaan staan, vol geestdrift en enthousiast.
Er zijn mensen die met alle winden meedraaien, als de haan op de kerktoren. De ene keer praten ze vol geestdrift over een bepaalde situatie, de andere keer praten ze er heel anders over. Dat is niet de bedoeling, aldus Jezus in het verhaal van vandaag. Trouw en standvastig ingaan op zijn weg, vraagt nogal het een en ander. Dat kan conflicten opleveren omdat je consequent je weg volgt. Niet toedekken om de lieve vrede te bewaren.
In zijn tijd, waar mensen nog daadwerkelijk moesten kiezen om in zijn voetsporen te gaan staan, bracht dat ruzie en conflicten mee, zelfs binnen gezinnen. Familieleden kwamen tegenover elkaar te staan; de een wel en de ander niet de weg volgend die Jezus hen voorhield. Dan trouw blijven aan de gemaakte keuze, dat was niet gemakkelijk. Want als je moet kiezen óf de weg met je partner te blijven volgen óf de weg van Jezus, wat kies je dan?
Anno 2022 worden dat soort keuzes niet meer zo uitdrukkelijk gemaakt. In onze tolerante samenleving wordt jouw keuze gerespecteerd en blijf je overal welkom, ondanks een bepaalde keuze. En de weg van geloof is een bijna vanzelfsprekende keuze. Maar dat brengt ook vervlakking met zich mee. Die vanzelfsprekendheid laat de keuze onbesproken. Het hoeft niet meer besproken, want het spreekt vanzelf.
Een radicale keuze voor de liefde, waar vinden we die heden ten dage? Dan wordt er al snel gekeken naar religieuzen en priesters. Zijn dat de enigen die kiezen voor de weg van Jezus, voor de weg van liefde? Het is niet te hopen. Binnen elke relatie, in elke samenlevingsvorm, kun je die weg van liefde gaan, want het is een levenshouding, een houding van open handen, open oren en een open hart. Het gaat om radicaal kiezen voor samen delen, luisteren naar elkaar en liefde voor elkaar.
Het kan ons allemaal koud laten, het kan ons in vuur en vlam zetten. Ik hoop dat laatste, dat we vol geestdrift, vol vuur, kunnen kiezen voor de weg van Jezus, voor de weg van de liefde. De vraag is dan wel: kiezen wij voor het goede, het echte en het ware vanuit onze liefde?