Heel veel mensen weten dat ik afbeeldingen van het Laatste Avondmaal verzamel. Wanneer ze dan in een kerk komen met een Laatste Avondmaal, kopen ze daar een kaart van of maken zelf een foto. Regelmatig moet ik mensen dan teleurstellen want dan blijkt het een afbeelding van Pinksteren te zijn. Voor ingewijden is het verschil wel duidelijk. Bij Pinksteren wordt er meestal iets van de Heilige Geest afgebeeld. Iets van een duif die over het hele gezelschap vliegt en de vleugels uitspreidt. Dat zijn de tekenen van Pinksteren. Bij het Laatste Avondmaal gaat het om brood en wijn en het delen daarvan.
Een ander verschil is nauwelijks zichtbaar. De apostel Judas is er niet meer bij. Maar Mattias heeft zijn plaats ingenomen. Het zijn er nu dus weer twaalf. Alleen hebben de allemaal een gouden aureool.
Het grote verschil is dat in het Laatste Avondmaal Jezus als groots middelpunt wordt weergegeven. Bij een afbeelding van het Pinksterverhaal, is Maria het grote middelpunt. Daarmee staat ze aan het allereerste begin van de kerk, die met Pinksteren haar ontstaan gedenkt.
Maria was er bij toen Jezus geboren werd; ze was erbij toen hij voor het eerst handelde in Kana, ze was er bij toen de tocht naar Golgotha begon. En ze stond onder aan het kruis bij zijn dood. Als hoogtepunt was ze bij het gebeuren van Pinksteren. Maria, de moeder van Jezus Christus, wordt zo de moeder van de kerk.
Zij zal de gemeenschap helpen om haar diaconale taak te realiseren. Geïnspireerd door de geest en aangewakkerd door Maria. Zij was erbij toen de ramen en deuren opengingen. Zij was erbij toen iedereen verstond en begreep wat Jezus bedoelde met zijn koninkrijk. Zij zal de gemeenschap eeuw na eeuw leiden in moeilijke tijden, in tijden van dreiging en geweld.
Als moeder staat zij achter haar kinderen om hen op weg te zetten; als moeder loopt zijn voor haar kinderen uit om de weg te wijzen; als moeder staat zij naast haar kinderen om hen in bescherming te nemen. Zo wordt Maria moeder van de gemeenschap. Moeder van de kerk. De trooster bij uitstek.